آئین مستان

افتاده به خاک شیر لشکر

سر غرقه به خون عین حیدر

از این همه زخم الله اکبر

بابا گرفته با خونت وضو

موذن حرم اذان بگو

شبیه مرتضی سرت شکست

پرت شبیه مادرت شکست

جون بابات اومد بر لب

پاشو جانا تو رو جان زینب

یوسف حرم وای

یل دلاورم وای

علی اکبرم وای

اشکام میچکه قطره به قطره

پیراهن من غرق عطره

زلف تو شده الله اکبر

جدا جدا شدی تو مو به مو

موذن حرم اذان بگو

داره میخنده قاتلت به من

ببین سراغ عمه اومدن

پره زجه، پر فریاد

پاشو جانا بابا از پا افتاد

شد ابا کفن وای

واسه این بدن وای

ولیعهد من وای

یوسف حرم وای

یل دلاورم وای

علی اکبرم وای

فوارۀ خون مثل بارون

میپاشه رو این دست لرزون

از این همه خون الله اکبر

حالا که خون میپاشه از گلوت

موذن حرم اذان بگو

جون به لب رسیدمو ببین

محاسن سپیدمو ببین

ببین جسم پاره پاره

نمیبینم دیگه چشمام تاره

پاره پاره شد وای

بی ستاره شد وای

بابا بیچاره شد وای

یوسف حرم وای

یل دلاورم وای

علی اکبرم وای

تا کفن بر قد و بالای رسایت کردم

سوختم وز دل پر درد دعایت کردم

آخرین توشه ام از عمر تو این بود علی

که غم انگیز نگاهی به قفایت کردم

حسین وای......

تو ز من آب طلب کردی و من میسوزم

که چرا تشنه لب از خویش جدایت کردم

یارب این دشت بلا، این من و این اکبر من

هر چه را داشتم ای دوست فدایت کردم

به صحرا داشتم ای دوست فدایت کردم

تو تجلی صفات همۀ برتر ها

چقدر سخت بود رفتن پیغمبر ها

قد من خم شده تا خود قد و بالا شده ای

چون که عشق پدران نیست کم از مادرها

پسرم میروی اما پدری هم داری

نظری گاه بینداز به پشت سرها

کمی راه هم پسرم تا دم ان خیمه برو

شاید آرام بگیرند کمی خواهرها

بهتر این است که بالای سر اسماعیل

همه باشند و نباشند ، فقط هاجرها

مادرت نیست اگر ، مادر سقا هم نیست

عمه ات هست ،به جای همه ی مادرها

حال که آب ندارم برای لب تو

بهتر این است که غارت شود انگشترها

زود تر از همه آماده شدی یعنی که

انچنان خسته نگشته است همه لشگر ها

حسین........

شیر جوون ،روی عقاب

میزنه به قلب لشگر عالی جناب

از مصطفی ، داره نقاب

این علی اکبره یا خوده ابوتراب

وقتی میدون میره

علی علی علی علی

لشگری شد خیره

علی علی علی علی

مثل صد تا شیره

علی علی علی علی

علی علی علی علی..........

تا جلو میره ، دشمنش عقب میره

خوب میترسند از بس که با ادب میره

معلومه هر کی حیدری نسب باشه

جنگیدنش به قتال العرب میره

علی علی علی علی..........

ابن الحسین ، جنگاوره

الحق الحق که بابا بزرگش حیدره

شاید خود ، پیغمبره

محو خدا نگاه علی اکبره

تا زره بر تن زد

علی علی علی علی

به دل دشمن زد

علی علی علی علی

یه نگام کرد و با همین یه نگاه،تنها

همه رو گردن زد

علی علی علی علی

علی علی علی علی..........

پیرمرداشون ترس از این جوون دارند

خوب بنی هاشم مادر زادی جون دارند

پهلوون هایی مثل اکبر و عباس

توی جنگاشون از حسن نشون دارند

علی علی علی علی..........

شش

پیش چشم من دست و پا نزن پسرم

دست و پا نزن داره می شکنه کمرم

کاش میشد یه بار دیگه نفس بکشی

نیزه خوردی ناله کردم آخ پسرم

دارم جون میکنم چشماتو وا کن

این پیرمرد و بازم بابا صدا کن

نیمه جون بگو بابا، ناتوان بگو بابا

وقت نمازه پاشو، باز اذون بگو بابا

علی اکبر........

من نمیتونم جسم تو حرم ببرم

باید از عبام برات کفن در بیارم

باید قبل از اینکه عمه زینب ببینه

خودم نیزه هارو از دهن دربیارم

بر میدارم تورو باز میمونی که

باید تو رو جمع کنم من تیکه تیکه

به دادم برس عباس، بیا که حسین تنهاست

ببین پهلوی اکبر، مثل مادرم زهراست

علی اکبر........

ای ماه جوونم ، ای تاب و توونم

داری میری میدون پریشونم

بارونی شده باز ابر آسمونم

داری میری میدون پریشونم

توی قلبم شده محشر ، داری میری شدم مضطر

میترسم ای جوون من تو هم بابا بشی پرپر

میخونم با چشای تر ، بیا و این دم آخر

یه ذره راه برو پیش چشای من علی اکبر

الهی من به قربون قد و بالات علی جونم

تو داری میری و پشت سرت هِی نوحه میخونم

امون ای دل ، امون ای دل ، امون ای دل ...

بی تو حال و روزم یعنی غصه خوردن

میدیدم سر تو چی آوردن

هر قطعه زِ جسمت رو با نیزه بردن

میدیدم سر تو چی آوردن

میدیدم که تک و تنها ، میون اون همه اعدا

به جسمت تیر زدن اِنقدر که افتادی تو هم از پا

میدیدم با دل مضطر ، با اون حالت علی اکبر

زِ روی مرکب افتادی میون اون همه لشکر

با تیر و نیزه افتادن به جون تو گل بابا

آخه هر تیکت افتاده یه گوشه بین این صحرا

امون ای دل ، امون ای دل ، امون ای دل ...

قلبم غرق خونه ، حالم زار و مضطر

خم کردی قدم رو علی اکبر

وای از دست دشمن ، وای از تیر و خنجر

خم کردی قدم رو علی اکبر

چه آشوب و چه غوغایی ، هم اینجایی هم اونجایی

تنت پاشیده از هم من بمیرم اِرباً اِربایی

نمونده واسه من پایی ، نمیتونم که تنهایی

آخه از رو عبا داری زمین میریزی بابایی

جوانان بنی هاشم بیایید از حرم بیرون

قدم خم شد از این داغ و جوونم رفت شدم دلخون

الهی من به قربون قد و بالات علی جونم

تو داری میری و پشت سرت هِی نوحه میخونم

امون ای دل ، امون ای دل ، امون ای دل ...

پاشو علیِ‌اکبرم قلب من آروم بگیره
بابای پیرت پسرم اگه نباشی میمیره
راستی مؤذن حرم صداتو یادم نمیره
قربون تحریر صدات، پاشو بازم اذون بگو
بازم یه بابا به منِ خسته‌ی نیمه‌جون بگو
بدون من کجا میری ، کجای آسمون؟ بگو..
فکر نمی‌کردم اینجوری بی بال و پر شی
باید بمونی عصای دستِ پدر شی
میخوام بغل بگیرمت ولی میترسم
تو رو بغل بگیرمت پاشیده‌تر شی
علیِ اکبرم نرو، نمیشه باورم نرو
واویلتا واویلا.....
گریه‌های رقیه رو میشه فراموش نکنی
با رفتنت چراغ این حرم رو خاموش نکنی
دق میکنم اگه به این سوزِ دلم گوش نکنی
پاشو بیا و غربتِ خیمه‌ی زن‌ها رو ببین
اشکای روی صورت این پیرمرد تنها رو ببین
دور و برم کف میزنن، این کف زدن‌ها رو ببین
فکر نمیکردم من بیام نتونی پاشی
تو ارباً اربا بشی و ازم جدا شی
فکر نمیکردم صورتت بریزه بر هم
دیدمت و گفتم شاید خودت نباشی
نشناختمت گل پسرم
چه خاکی ریختن به سرم
واویلتا واویلا.....

رفتی و دیگه کاری از دست منم بر نمیاد
فرق سرت دوتا شده، خون از سرت بند نمیاد
نیزه به پهلوت زدن و نیزه امونِت نمیداد
خواهرم اومده ببین، اومده با چشای تر
پاشو واسه‌م یه کاری کن، آبروی منو بخر
دستای عمّه رو بگیر، دوباره تا حرم ببر
فکر نمیکردی عمه رو اینجا ببینی
یه روزی اونو بین نامردا ببینی
یه روزی هم میاد که از بالای نیزه
عمه رو تو بازار شام تنها میبینی
تو رو به جون خواهرم، بمون علیِ‌اکبرم
واویلتا واویلا.....